Ludzie w Kreskach i Słowach, podwójne portrety

Ludzie przedstawiają się w pierwszej osobie, w krótkich tekstach wyrażają swe życie wewnętrzne, lub jego brak. Postacie są wyraziste, jakby brzytwą wycięte z mgieł, w których bytują. W błysku chwili, która rozświetla nieskończone tło.

Twarze są rysowane momentalnymi liniami, które imitują emocje i samoświadomość osób, chwytanych jednym lub kilkoma pociągnięciami pisaka. Na tyle ufałem swej dłoni, że patrzyłem w modela, nie na papier, gdzie pojawiała się kreska.

"Ludzie w Kreskach i Słowach" to szczególna książka; to miejsce, w którym są żebrak i mistrz ducha, chłopiec i staruszka, panienka jaśnie oświecona i bandyta, sędzia, prostytutka, matka dzieciom, mistyk, punk, złodziej - i tylu innych. Koegzystują ze sobą tak jak w społeczeństwie. Mówią z knajpy, konfesjonału, ulicy czy ogrodu, mówią z pełną szczerością - bo mówią przeze mnie.



Book cover, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

idę przez świat
ubrany w wiatr
i przepasany błyskawicą

mój ogniu wewnętrzny
prowadź mnie jasno i śmiało
przez kraje ludzi i przemiany losu

ty który wiejesz swobodnie przez wszystko co widzę
wywiewaj z mego życia resztki pomysłów na życie
wiej w nieskończone
i płoń
nieskończenie

ogniu wewnetrzny, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
na kartce papieru, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

na kartce papieru jest zapisany wiersz
obok na stole leży nóż
wczoraj w naszej ulicy chłopak pchnął nożem mężczyznę
wielka jest siła asocjacji

kojarzę jedno z drugim
lecz wszędzie widzę jedno
nastawiam wodę na herbatę będąc pyłkiem kurzu
potem spoglądam w siebie
i w niestworzonej jasności
śmieje się ze mnie uniwersum

nie dzisiaj nie pójdę na piwo
boli mnie trochę gardło
mam nadzieję że to nie angina

gdy pierwszy raz otworzyłam swe oczy
w wodach płodowych matki
płynął żaglowy okręt
nad nim unosił się ptak
tak wysoko że to musiało być w niebie

kiedy się urodziłam wszystko zapomniałam

dopiero po latach
gdy pierwszy raz otworzyłam swe uda
zresztą zupełnie przypadkowemu mężczyźnie
zobaczyłam że ptak wciąż kołuje

dlatego nie zgodziłam się na skrobankę
urodzę żeby nie wiem co!

gdy pierwszy raz, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

lubię żeby wszystko było na swoim miejscu:
chleb na stole policjant na rogu
wojna na Bliskim Wschodzie
świnia w łóżku rzeźnika

co wiem to wiem
słońce jest okrągłe
a ziemia płaska jak moneta

poza tym każdy ma wielkie skrzydła
i małą klatkę

lubie zeby wszystko, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

kiedyś byłem chłopcem bawiącym się piłką
a dzisiaj wiem że człowiek to fabryka gówna

pędziłem kiedyś konno w słonecznym poranku
i niejasno pamiętam że to było inne
ale powiał okrutny wiatr
uleciało z nim lat trzydzieści czterdzieści
stoję wciąż przy maszynie i produkuję gówno
biorę udział w wyborach i wybieram gówno

nie skarżę się
mam zapewnioną starość
i wszystko czego do życia tak bardzo potrzeba

tyle że to wszystko
jest miękkie ciepłe i śmierdzi
słowem: gówno!

kiedys bylem chlopcem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

jestem we wnętrzu wielkiego miasta:
wiele świateł kolorów bogate dekoracje
ale sens sztuki nie jest mi znany

żyje tu parę milionów ludzi
a ja nawet nie wiem
czy grana jest komedia
czy dramat

jestem tu obcy jak wszędzie
jakbym już nie miał nazwiska
narodowości i koloru skóry
oddycham miłością
i nie gram

jestem we wnetrzu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
przed wyjsciem z domu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

przed wyjściem z domu sprawdzam dokładnie
czy wyłączone są światło i gaz
czy nie ma gdzieś tlącego się niedopałka

jako dziecko przechodziłem chorobę zakaźną
długo byłem w szpitalu
którejś nocy podszedłem do okna
horyzont wypełniała migotliwa łuna
płonęło warszawskie getto

patrzyłem tak każdej nocy
wtedy miałem to za piękny widok
a teraz kiedy wiem że piękno i brzydota
to ludzkie wykręty
zaglądam nawet do kosza na śmiecie
czy nie zaprószył się gdzieś ogień

nie chciałbym aby to się powtórzyło

postanowiłem że nie będzie wojny!
będziemy mordować tylko zwierzęta
truć tylko naturę nie siebie nawzajem

uważam że każdy człowiek
nawet zwykły urzędnik jak ja
ma prawo zdychać w pokoju!

postanowilem ze nie bedzie wojny, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
nigdy ci nie zapomne, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

nigdy ci nie zapomnę jak ukrzyżowałeś Jezusa

przez twoje przemówienia modlitwy piosenki
słyszę chrapliwy oddech
człowieka
widzę
skrwawione spocone i wciaż jeszcze drgające
ciało

nie moją sprawą jest potępiać wybaczać
nie wierzę w twoje dobro i zło

jednego ci wszakże nie zapomnę
tego co wszędzie widzę:
nieśmiertelne załganie
udawanie wieczne

nie
nigdy ci nie zapomnę jak krzyżujesz Jezusa

Portrety Ulotne, Chwile jak Motyle

Podążając za ulotnymi chwilami ludzkiego życia, zatrzymuję je na kartkach niniejszego zbioru. Nieważne, czy to smutek, radość, gniew czy refleksja – każda z tych emocji staje się chwilą, podobną do motyla, który przez krótki czas przysiada na dłoni.

W tym tomie, postacie wyłaniają się z mgły codzienności, trwają przez jedno mgnienie, by zaraz zniknąć za rogiem ulicy. Lecz to właśnie te ulotne portrety składają się na życie pełne barw i emocji, które są tak bogate, jak ich nosiciele.

Ludzie, choć różnią się tematyką i nastrojem, tworzą spójną całość, oferując różnorodne perspektywy na życie i codzienną egzystencję. Poprzez me słowa i rysunki, pragnę podzielić się z Tobą nie tylko wizją świata, ale także emocjami i uczuciami, które napotykam na swej twórczej drodze.

rodzę się w miejscu gdzie spotykają się
ręce
i narzędzia pracy
indywidualne istnienie
i świat
kolory
formy

prosty jak oddech
skomplikowany jak oddychający
nie bardziej zrozumiały
niż malunek na ścianie jaskini

moją jedyną tajemnicą jest tajemnica istnienia

mam na imię Obraz

rodze sie w miejscu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
bez celu swieci, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

bez celu świeci słońce
porusza się wiatr

beztrosko kręci się ziemia
mijają dnie

nic tu do rozumienia
wystarczy widzieć i kochać

to
Jedno

śmieję się!
co mam robić kiedy na ciebie patrzę?

twoja miłość jeździ na koniu ze złota
twoja tęcza jedwabna
popatrz tylko na siebie kiedy zamykasz drzwi
spójrz na te solidne zamki!

ja pewnie zwariowałem ale wolę ubóstwo
kiedy nie ma się nic
człowiek jest bliżej prawdy
a prawda tutaj to ból
głód poniżenie i rozpacz

pożyj! sama się przekonasz!

smieje sie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
nic w naturze nie ginie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

nic w naturze nie ginie

kto wie
może krew Jezusa
krąży jeszcze w krwiobiegu człowieka
słońce nad jego głową
który przechodzi ulicą

kto wie
kto będzie żył
kto zmarł

jeszcze pół wieku temu byłam niewiarygodnie wprost młoda
niezwykle piękna
nigdy nie sypiałam sama

dzisiaj życie to jedna długa noc
tylko śmierć przychodzi do mojego łóżka
opowiada o ludziach których zapomniałam
zagląda mi w oczy albo parzącą dłonią
sprawdza puls
porusza przecząco głową
pozwala oddychać przez tę noc i może
przez parę innych
potem odchodzi do sąsiadki

sporo nas tutaj w tym domu starców
nikt ze mną nie rozmawia tylko pani śmierć


jeszcze pol wieku temu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
rozo, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

różo
jesteś wolna

tak! jesteś wolna
bez imion

nie płacz i nie mdlej że cię łamią

w mojej miłości przeżywasz
wszystko czym byłaś i czym będziesz

raduj się! słonko świeci
masz jeszcze parę dni
wraz ze mną

nie rozpoznaję własnej twarzy
i nie wiem skąd przychodzę

jestem z pobliża: wiatr i orzeł
nazywają mnie bratem

przebyłem czas
widziałem z pierwszego brzegu:
ludzie noszą w sobie oswojone bestie
a formy wcale nie są czym się być wydają

tu wszędzie
widzę Ciebie
grzeje mnie Twój blask

jak delikatnie
prześwieca przez płatki jaśminu czuwające obok
przez oczy kobiety gdy staje się ze mną

to wibracja początku
migotanie iskier
chłód nocy
stąpanie niepodległe
z nikąd do nikąd

wszechmogący płomień

nie rozpoznaje wlasnej twarzy, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
jakbym mial troche forsy, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

jakbym miał trochę forsy
kupiłbym sobie Nowy York

a tak?
nowy dzień
przynosi stare świństwa

żyć nie umiem
umrzeć się boję

stać mnie najwyżej na bilet do kina

noce i dnie
księżyce i gwiazdy

co łączy
jedno
z drugim?
mnie
z tobą? kroplę rosy
ze słońcem?
co to właściwie
jest?

noce i dnie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
wczoraj, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

wczoraj miałam szesnaście lat

dziś pada śnieg i jest tak wietrznie

gwiazdy są niewidoczne

chce mi się tylko płakać

kiedyś byłem samotny
dziś
mój przyjaciel ma na imię Nóż

kiedyś
miałem nawet matkę i ojca
ale zastanów się
zanim popatrzysz mi w oczy

krew jest logiczna
mój przyjaciel
mógłby pomyśleć że czegoś chcesz!

kiedys bylem samotny, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

byliśmy dziećmi betonu

zbieraliśmy się przy trzepaku
rzucaliśmy kamieniami o ścianę
albo w siebie nawzajem

moja matka
jak mnie czasami spotka
mówi że dostałam w nos

krew się lała kiedy się było dzieckiem!
ale gdyby moja córka
była chłopcem
nigdy bym mu nie kupiła
pistoleta ani karabinka

bo to byłoby
jakbym go zabiła

bylismy dziecmi betonu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
wiem tyle co nic, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

wiem tyle co nic

w nieskończenie potężnej
powolnej przemianie
świat spogląda na siebie
moimi oczami

nie wiem skąd wyruszyłem
dokąd zmierzam

pełnia księżyca
mnie
oświeca

nie wiem skad wyruszylem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
ja to tesknota, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

ja
to tęsknota

śnieg
padający na morze

naprawdę ważne
jest tylko nieznane

a na tym zakręcie stał stary bunkier
pod rozwalonym murem
znajdował się tunel który mógł dokądś
prowadzić

ale były tam tylko stare
śmierdzące szczynami
deski

tyle mogę powiedzieć
na temat poszukiwania

a na tym zakrecie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

Serce na Dłoni, Dusza na Kartce

Przedstawiam tu różne aspekty ludzkiego życia, które tworzą mozaikę doświadczeń, uczuć i emocji, przeżywanych na co dzień. Przedstawiam ludzi w autentycznych momentach, odsłaniając ich serca jak na dłoni i utrwalając owe momenty na kartkach papieru.

Przez wiersze i rysunki prezentuję uczucia tak piękne, jak i surowe, które nas łączą. To tutaj, gdzie miłość, przyjaźń, tęsknota i współczucie rozkwitają w pełni, dając wgląd w dusze tych, którzy żyją tuż obok. Są także postacie żałosne w swym okrucieństwie i agresji; dla przeżycia jakiegoś momentalnego posiadania wyrzekają się prawdziwego życia.

W swej twórczości staram się uchwycić te ulotne chwile, by inni mogli zanurzyć się w nie i odnaleźć swoje własne refleksje, emocje, a może nawet twarze. Moje utwory pozwalają poczuć puls życia, towarzyszyć osobom na drodze przeznaczenia i rozumieć, jak ważne są więzi międzyludzkie. Przez te wiersze i rysunki, mam nadzieję, można rozumieć, jak piękne i skomplikowane jest życie, które tak szybko przemija.


co ja tu robie miedzy wami, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

co ja tu robię między wami

czuję się jakbym umarł
kurtyna śmierci
jest między mną a światem

a jednak
poruszam się
spotykam żywych ludzi
mówię jakbym chciał przystanąć
albo się ogrzać

czuję
że nic nie czuję
ani jasno
ani ciemno

chciałbym może coś jeszcze
oddycham
oddycham

co sprawia że o świcie
zaczynam pisać ten wiersz?

że wierzę w światło i łatwo
bywam szczęśliwy ponieważ
jest słońce kamień brat?
to sprawia śmierć która jest przy mnie

nie pozwala przejmować się
śmiercią bliskiego człowieka
zrównuje wszystkie hierarchie
każe być tu i teraz

dzięki swej czuwającej nieobecności
nie dopuszcza do żadnych pomyłek
czyni mnie równym gruszy
każe robić co chcę

wszystko jest nieistotne
i nasączone blaskiem
idę z istnienia w istnienie
mogę być wilkiem lub trzciną

co sprawia ze o swicie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
po prostu nie jestem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

po prostu nie jestem podłączony
do prawa powszechnego ciążenia
a oni mówią że wariat

i mają świętą rację! nikogo wszak nie zabiłem
nikogo nie okłamałem
nikomu nie uwierzyłem

pozwalam się zapylać pszczołom
z jesiennych lasów robię skrzypce
w głowie mam to co nad głową
słoneczko - panie! panowie!

nie mogę śmiać się
ani płakać
rozdarło się niebo na strzępy
zwiedzałem
obóz koncentracyjny
był tam barak
pełen dziecinnych bucików
wtedy płakałem

nie wiem jakby ci to powiedzieć
pojąłem że moje łzy bluźnią
i jeszcze
że mnie także zabito
jako małego chłopca

nie śmieję się
nie płaczę
gdziekolwiek idę depcę
po śladach dziecinnych bucików
niebo się zabliźniło
jak długo można tak żyć?

nie moge smiac sie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
urodzilam sie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

urodziłam się jako zwykła dziewczyna

potem wyszłam za mąż za męża

a z tego gadania o wojnie to nic dobrego!

oni gadają a mięso drożeje!

jestem cieniem
mojego ducha
żyję w świecie cieni

ludzie
odwracają oczy od światła
z lęku
a także
by móc się wzajem widzieć

ludzi
rozpoznaję po chłodzie który od nich wieje

ja jestem ślepy
światło
pozwoliło się ujrzeć
było podobne największym marzeniom
których nie można nawet sformułować

może ja bredzę ale to światło
nie było przede mną ani za mną
ani na zewnątrz ani wewnątrz

a teraz gdziekolwiek idę
wiem
że to nie jest ta
droga

jestem cieniem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
oto, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

oto
osiągam coś doniosłego
słonecznik wyrasta mi z ucha!
teraz on będzie wodził moją głową za słońcem
ja
wreszcie mogę odpocząć

lipowe drzewa
szumią w wietrze lipca

tutaj kochałam
i byłam kochana

moja droga nieznana
gdyż to ja nią jestem

ja
to nieznane

to już jest
w tym wietrze

lipowe drzewa, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
Heart Lady, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

drżenie liści topoli przejmuje mnie dreszczem
jestem


Prawdziwa Esencja Życia - Miłość, Nienawiść, Braterstwo

Na dzielnicy, gdzie czas zdawał się płynąć wolniej, życie tętniło swym własnym rytmem. Ludzie tutaj cenili sobie prostotę, szczerą rozmowę, a przede wszystkim wspólnotę. Chociaż świat przyspieszał, zmieniając się z dnia na dzień, mieszkańcy dzielnicy pozostawali wierni tradycjom.

W kawiarence na rogu zbierali się codziennie sąsiedzi, by dzielić się swoimi opowieściami i troskami. Na tle śmiechu, piwa i aromatu świeżo zaparzonej kawy, każdy znajdował tu jakieś ukojenie i poczucie przynależności. To właśnie tutaj, gdzie spotykali się młodzi i starzy, rodziły się przyjaźnie, miłości i wzajemne zrozumienie; dochodziło też do awantur, toastów, bijatyk.

W dzielnicy toczyło się życie, skrywając w sobie tajemnice, które znali tylko jego mieszkańcy. Były to historie przekazywane z pokolenia na pokolenie, legendy, które łączyły przeszłość z przyszłością. To właśnie tu, w sercu Berlina, wyzierała prawdziwa esencja życia - miłość, nienawiść i braterstwo, które tworzyły niewidzialną siatkę, łączącą mieszkańców w jedną całość.

Dzielnica była jak płótno, na którym każdy pędzel mógł zostawić swój ślad, a życie toczyło się dalej, składając hołd przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, razem tworzących obraz pełen barw i emocji.


pełnia księżyca
wyje wilk
chudy
samotny wilk
biega bez przerwy
wzdłuż drucianej siatki

wyje
w mroku duszy
chroni mnie przed złudami
nie oszukuje samobójstwem

pelnia ksiezyca, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
czym jest mi malowanie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

czym jest mi malowanie?

czasem radością
czasem tęsknotą
czasem cierpieniem
czasem natchnieniem

czasem odrzuceniem
czasem przywołaniem
czasem modlitwą
czasem wściekłością

czasem
jest czasem
i
drogą
dalej

to wprost niewiarygodne lecz w miarę upływu lat
coraz więcej pamiętam

nie dalej jak wczoraj
wróciły do mnie z powrotem te chwile
kiedy nie miałam jeszcze żadnego imienia

wtedy kolory
były znakami niewidzialnego
a dźwięki
promieniowały tym co niesłyszalne

czuję że wracam do źródła
gdy tak rozmyślam o tym czego nie ma
i powiadam ci młody przyjacielu
dziwna jest moja pewność!
że przejdę przez umieranie nie zamykając oczu

to wprost niewiarygodne, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
urodzilem sie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

urodziłem się nad wielką rzeką

patrzę na ludzi jak na płynącą wodę
czasem czysta
czasem brudna

czy to oznacza coś jeszcze
czy może tylko tak jest?

miałem zamek na szklanej górze

teraz mam zamek z wyłamanych drzwi

glina go podniósł z podłogi
aby za mną rzucić

weź go! się przyda!
będziesz mógł się zamknąć
gdy znów ci przyjdzie do łba
truć o demokracji

mialem zamek, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
czasami, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

czasami
myślę że sąd ostateczny już się odbył
dokonał się podział na potępionych i potępiających
i wszyscy zostali zesłani na ziemię
na żywot wieczny
aż do przebudzenia

czasami
już nie mam na to wszystko siły
ale nie mogę umrzeć! jeszcze
się nie narodziłem!
moja aura jest z płatków sadzy
ale nie mogę się zgubić! jeszcze
się nie odnalazłem!

czasami
z żadną twarzą nie jest mi do twarzy

watpię w prawomocność wyroku

nigdy w życiu nie widziałam ojca
zresztą matka mówi
że zapłodnił ją szczur

wcale nie wierzę
jest pewnie zazdrosna
o mężczyzn których miewam tylu
ilu na to stać

doprawdy nie pojmuję
że też im się chce
tyle we mnie pompować

nie to nie kometa
to ktoś wyrzucił peta
przez okno

nigdy w zyciu, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
cos sie konczy, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

coś się kończy

zdawało mi się że śpiewam
lecz był to wewnętrzny krwotok

trzeba mi parę groszy
na piwo
i na następne

może strzelisz kolejkę
albo powiesz jak żyć?

kim jestem? gdzie
ja właściwie?

spogląda we mnie oko
z daleka
wewnętrzne

jestem widziany
nie widzący

pomarli moi bohaterowie
nieujarzmione dzieciątka
ducha

kim jestem
dalej?

kim jestem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
nie ma to jak, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

nie ma to jak być osłem ! przysłowiowo głupi
nawet we własnym kraju może głośno myśleć
i mimo że ma duże uszy
to nie sprzedaje tego co usłyszy

szczęśliwy w obojętności
jest urodzonym epikurejczykiem
czy ktokolwiek widział
żeby kończyny osła skuwały kajdany?

z obawy przed śmiesznością
tyran nie wsadzi osła do więzienia
a zesłanie na ciężkie roboty
wasz ideał znosi doskonale

poza tym dobrze trawię pokarm
wegetariański czyli nie zabijam
nie uprawiam polityki
przyszłość mam jasną jak zielona trawa

Tańczące Marionetki, Śmiertelne Wesele

Pewne wiersze i rysunki przedstawiają życie jako spektakl, pełen ironii, zaskakujących zwrotów akcji i namiętności. Tańczące marionetki, parodie życia, odbijają się w krzywych zwierciadłach rzeczywistości, ukazując nie tylko prawdę o nas samych, ale także o świecie. W ten sposób możemy prześledzić losy bohaterów i ich trudy codzienności, odkrywając jak wiele różnych twarzy potrafi przybrać rzeczywistość.

Celem tego zbioru jest nie tylko ukazanie różnorodności i skomplikowania ludzkiej natury, ale także zachęcenie Cię do zatrzymania na chwilę i zastanowienia się nad własnym życiem oraz relacjami z innymi ludźmi. Wspólnie, poprzez te wiersze i rysunki, możemy się zastanowić nad tym, co oznacza być człowiekiem, jakie są nasze radości i smutki, sukcesy i porażki, marzenia i troski; oraz - czym jest to, co je przekracza.

nocy
daj mi ufność
a z ciemnością
łaskę

oświeć mnie
o, poranku!
dokądkolwiek idę

nocy daj mi ufnosc, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
zmarlem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

zmarłem we wczesnym dzieciństwie
a potem
dane mi było życie trupa
czyli byłem jak wszyscy

dopiero ten straszny wypadek samochodowy
w którym straciłem ręce i nogi
sprawił że widzę wiatr

mówię językiem znanym od miliardoleci

jest to język przemiany

znają go małe dzieci
plaże gwiazdy zwierzęta cokolwiek żywego

mówią do mnie i mówię do nich

jesteśmy tu od zawsze mamy sporo czasu
nie mamy natomiast spraw sekretnych granic
więzień zaszczytów nadziei nieczułości śmierci

wiemy właściwie to samo i jesteśmy razem
sobą
i tym co przez nas mówi

ach tak! tym zwłaszcza
od miliardoleci

mowie jezykiem znanym, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
po wewnetrznej stronie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

po wewnętrznej stronie twarzy
wszystko jest niewidzialne

ulice kamienie ludzie
nie mają substancji

są dlatego że jestem

i tak jak ja
nietykalni
w swojej wewnętrznej prawdzie

i tak jak ja
bez celu

długo krążyłem dziś nocą w ulicach
pasłem swoją wewnętrzną świnię
na wstrząsającym betonie

daleki od rzeczy najprostszych
które czynią człowiekiem:
stóg siana
zapach ogniska
trawa po której można iść boso

zbrukany śmieciami zachodniej cywilizacji
z czym?
chyba tylko z betonem mam tu coś wspólnego

dlugo krazylem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
Heart Lady, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

nocy styczniowa
pobłogosław mój wysiłek
spraw aby stał się bezinteresowny
i przyniósł pokój

oto uwalniam się od wizji poglądów
porzucam przyjaciół
wyobraźnię i rozum

nocy styczniowa śniegu wietrze
bądźcie moją rodziną
unieście
wagę braterstwa

gdzie więc jestem zwrócony
ze swą niespokojną pełnią?
z czym się witam co żegnam? czy
jestem?

chcesz coś wiedzieć
to proszę
pytaj wiatru w polu

ja nie muszę już gadać
wystarczy że jestem

chcesz, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
oswiecony przez blysk, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

oświecony przez błyskawicę

w płomieniach
złączony z niebem i ziemią

wolny od
swobodny do
bezforemny
pusty
otwarty

bez celu
bez pamięci
rozpuszczony w świetle


W Labiryncie Emocji, w Sercu Istnienia

Czytając te wiersze, wyruszasz na wyprawę w głąb labiryntu ludzkich emocji, trafiając do nieznanych zakamarków duszy. Przez rysunki, odkrywamy tajemnicze, niewidoczne oblicza ludzkich istot, spotykając postacie, które zmagają się z chaosem swojego wnętrza. Oto zagubienie, lęk, fascynacja i niepewność miesza się z euforią, szczęściem, radością i pewnością siebie, ukazując nam niesamowitą różnorodność uczuć i przeżyć, które składają się na ludzką egzystencję.

Zanurzmy się w serce, eksplorując nieodkryte rejony ludzkiego ducha, by zrozumieć, jak różnorodne i fascynujące są emocje, które łączą i jednoczą nas ze światem. Mam nadzieję, że ten zbiór stanie się dla innych inspiracją do dalszych poszukiwań, do odkrywania siebie i otaczającego świata. Niech słowa i obrazy przemówią do serc, otwierając drzwi do nowych percepcji. W końcu, to właśnie konglomerat uczuć, myśli i doświadczeń sprawia, że życie jest tak fascynujące i wartościowe.

nie
nie jestem przebudzony

daję się ponieść snom
dokąd zdążają

i tęsknię

ach, tęsknię żarliwie i nie wiem do czego
lecz jest to coś dotkliwego
jak wiosenna gałązka kwiatów w oknie

coś
prostego jak życie, które śnię

w przeczuciu
że czeka mnie przebudzenie

nie nie jestem, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
sprawiedliwe nie tuczy, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

sprawiedliwe nie tuczy
lecz miewam się dobrze

w tych ciężkich czasach
pracy mam tak wiele!

sądzę ludzi
nie sądzę
aby to było źle płatne zajęcie

a co do sumienia - wszystko jest spisane
człowiek ma rodzinę
i żyje w kulturze
modli się
wcale
nie musi zgadywać

mój pies nazywał się Rex czyli Król

miałem pięć lat
kiedy miałem ostatniego psa

zabrała go czarna dziura
został przywiązany do drzewka
na łańcuchu
i zastrzelony

wszystko mi wyjaśniono
widziałem to i jeśli
czemukolwiek się dziwię
to memu brakowi emocji

miałem pięć lat
i pełne zrozumienie
do dzisiaj nic
się nie zmieniło

moj pies, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
podobny do ciebie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

podobny do ciebie
jak brzoza do sosny
zdarza się wiosną
piszę słowa

bowiem coś mnie przepełnia?
albo czegoś mi brak?

brak
nadmiar
dwie szale tej samej wagi
albo jak wdech i wydech

wtedy błogosławiona jest ziemia
błogosławione niebo
szeroko


zdążę ci to powiedzieć?
zaraz mnie może tutaj nie być
chciałbym być zrozumiały!
granice klasy bogactwa i nędza
to wszystko pozór!

czy nie dbam o przyszłość świata?
rakiety atomowe? pokój wieczny?
o sprawiedliwość społeczną?
mówię ci poważnie: nie podtrzymuję w istnieniu
żadnego policjanta żołnierza
i ani jeden punkt ani jednego regulaminu
mnie nie dotyczy
a wszystkie twoje troski dyskusje walki i poglądy -
mielenie mąki!

nie mówię tak przeciw tobie
prawie ci zazdroszczę! masz tyle czasu na wszystko a ja
jestem skazany na śmierć
zawsze mam wrażenie
że to już przedostatnie słowo ostatnia sekunda
nic dziwnego że wydaję się śmieszny

gdyby to miała być ostatnia godzina! miałbym jeszcze czas
na matkę i ojca wspomnienia ocean
ale to dosłownie ostatni wdech
całą nieskończoność wypełnia nieznane
nie ma żadnych uroszczeń!

właściwie nie jestem już chyba człowiekiem
mam więcej wspólnego
z życiem

zdaze ci to, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
wcale nie ma znaczenia, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

wcale nie ma znaczenia
w którą stronę śnimy

co ja dzisiaj zrobiłam
że jestem taka szczęśliwa?

szłam ulicą
wiało
uśmiechnęło się do mnie dziecko

kiedy usiadłam na ławce w parku
podbiegł pies i polizał mi rękę

nic nie zrobiłam
naprawdę nic
po raz pierwszy!

co ja dzisiaj, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
cieszylem sie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

cieszyłem się z byle czego
cierpiałem z potrzeby wzruszeń

pędzel wskazuje na słońce
i odrodzenie we wszystkim

naprzeciw ciebie jestem sam
jak wobec świata

jesienne niebo jest pełne i czyste

jutro
mnie pod nim nie ma

naprzeciw ciebie, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski
w pachnacej kwietniem przestrzeni, rysunek piórkiem i tuszem Wiesław Sadurski

w pachnącej kwietniem przestrzeni
kraczą wrony lecące nad domem
od niepamiętnych świtów

moje nie moje ciało przy oknie
w dole aż po horyzont
moje nie moje miasto

w przestrzeni którą jestem


"Ludzie w Kreskach i Słowach: Twórcza Synteza Sztuki i Poezji"

"Ludzie w Kreskach i Słowach" to zbiór, który łączy w sobie poezję i sztukę w celu oddania bogactwa ludzkich emocji i doświadczeń. Autor, uwolniony od ograniczeń narzuconych przez pracę nad "Atlasem Anatomii", zaczął eksperymentować z szybkimi, swobodnymi rysunkami. W wyniku tego procesu, zaczęły się rodzić postacie, które mówiły do autora, inspirowały go do tworzenia wierszy, które wyrażały ich uczucia i myśli. Pomysł okazał się niezwykle owocny, prowadząc do powstania dzieła, które odzwierciedla szeroką gamę ludzkich osobowości, doświadczeń i emocji.

Wiersze zawarte w zbiorze są wypowiadane przez różnorodne postacie, które dzielą się swoimi myślami, uczuciami i doświadczeniami. Każda z nich ma własny, niepowtarzalny głos, który odzwierciedla jej indywidualność i charakter. Autor zręcznie wykorzystuje dialog, monolog wewnętrzny oraz wyznania, by odkryć różnorodne aspekty ludzkiej psychiki i ukazać ich złożoność. W ten sposób, czytelnik ma możliwość zagłębienia się w świat wewnętrzny tych postaci i zrozumienia ich motywacji, pragnień czy radości.

Wiersze Sadurskiego wykazują się zarówno lirycznością, jak i ekspresyjnością, dzięki czemu mogą poruszyć czytelników na różnych poziomach. Autor stosuje różnorodne środki stylistyczne, takie jak metafory, aliteracje czy asonanse, które wzmacniają wyrazistość emocji i uczuć przedstawionych w utworach. Wiersze są jednocześnie proste i głębokie, pozwalając na łatwe zrozumienie przekazu, a jednocześnie skłaniając do refleksji nad bardziej złożonymi aspektami ludzkiej egzystencji.

Rysunki zamieszczone w zbiorze są swobodne i spontaniczne, wykonane momentalnymi liniami, które oddają zarówno fizyczne cechy postaci, jak i ich wewnętrzne emocje. Ich prostota i minimalizm sprawiają, że odbiorca skupia się na przekazie emocjonalnym, a nie na detalach technicznych czy estetycznych. Dzięki temu, rysunki stają się silnym uzupełnieniem słów i pomagają czytelnikom jeszcze głębiej wniknąć w świat przedstawiony w wierszach. Współgranie sztuki i poezji tworzy niezwykłe, wielowymiarowe doświadczenie, które pozwala na pełniejsze zrozumienie esencji ludzkiego życia.

"Ludzie w Kreskach i Słowach" to zbiór, który wykracza poza tradycyjne ramy poezji czy sztuki, łącząc te dwie dziedziny w celu stworzenia unikalnej formy wyrazu. Jego wartość polega na tym, że daje czytelnikom możliwość zagłębienia się w ludzkie emocje, myśli i doświadczenia, zarówno przez słowa, jak i obrazy. Zbiór ten ma również potencjał, aby inspirować innych twórców do eksperymentowania z różnymi formami sztuki, by wynaleźć swój własny, niepowtarzalny sposób wyrażania.

W rezultacie, "Ludzie w Kreskach i Słowach" to dzieło, które zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na swoją oryginalność, ale także dlatego, że porusza uniwersalne tematy dotyczące ludzkiego życia i emocji. Jego poetyckie i graficzne jakości sprawiają, że jest to zbiór, który może trafić do szerokiej publiczności, oferując czytelnikom bogate doświadczenie, które może prowadzić do refleksji, zrozumienia i empatii."

Guru Shuru-buru